Het was me al eerder opgevallen, maar nu plaatste de voorzitter van de Dorpsraad ook een berichtje op Facebook over de vermiste komborden op diverse plaatsen waar je Zeilberg in komt gefietst of gereden. Enkele jaren geleden heeft de Dorpsraad zich hard gemaakt voor de herplaatsing van deze borden, zodat iedereen kan zien dat ze het schónste plekske van de Peel betreden. Het had wat kruim gekost maar toen stonden ze daar weer. En nu dus niet meer (overal).
Ik snap dat je trots bent om uit de Zeilberg te komen en dit op een leuke manier duidelijk wil maken aan anderen door zo’n bord op te hangen. Maar om ze ergens af te slopen lijkt me dan niet de manier. Als we deze borden terug willen, zal er weer in de buidel moeten worden getast. Wie moet hier dan voor opdraaien? De Dorpsraad heeft maar beperkte middelen en het lijkt me ook niet dat zij dit maar op moeten lossen. Degenen die ze mee hebben genomen melden zich uiteraard niet. Ik zie al voor me hoe ze lachend nog een keer samen erop proosten dat ze voor niks zo’n bord hebben gescoord. Jammer!
Wat ook jammer is, is dat de gymzaal er zo mogelijk nog mis-troostiger bijstaat dan een jaar of twee geleden. De toenmalige werkgroep heeft de handdoek in de ring geworpen destijds, vanwege een gebrek aan medewerking vanuit de gemeente. Er was immers geen geld voor. Wie schetst mijn verbazing dat ik nu dan lees dat er voor een nieuwe turnhal voor de KDO “zomaar” zeven ton beschikbaar wordt gesteld. Van harte gegund uiteraard en ook hard nodig zoals ik begrepen heb, maar schiet mij maar weer lek. Wie kan mij (en de rest van Zeilberg) dit nog uitleggen? Ja, ik weet het, er ligt een onderzoek van een of ander bureau aan ten grondslag, maar kan er ook nog gewoon naar mensen worden gekeken en niet alleen naar cijfers?
Net voordat het Aprilnummer zou verschijnen, overleed Tonny Geven. Deze ‘moeder van de carnavalsclub’ tobde al een behoorlijke tijd met haar gezondheid en had haar woning al moeten verlaten om 24/7 zorg te kunnen genieten. Die zorg heeft ze gekregen, zo bleek tijdens de afscheidsdienst. De familie sprak duidelijk uit heel dankbaar te zijn voor de goede zorgen die geboden werden aan Tonny. Niet alleen door de medewerkers en de vrijwilligers, maar ook door bijvoorbeeld Mien van de Ven, die wekelijks met Tonny ging wandelen, zolang het kon.
Het mooie hiervan, vind ik, dat Tonny op deze manier wat teruggekregen heeft van de zorg die zei jarenlang had over de mensen van carnavalsstichting De Pottenbakkers. Waar haar echtgenoot Mart jarenlang de penningen beheerde, heeft Tonny zich ongekend ingezet voor het welzijn van de prinsen, prinsessen, dansmarietjes en de leden van de raad van elf. Niet voor niets werd haar een aantal keren blijk van waardering getoond met onderscheidingen. Op een indrukwekkende manier namen de mensen van CS De Pottenbakker afscheid van deze gouden vrouw. In Venray zette Mart het beeldje van de Pottenbakker van het Jaar op haar kist en de bijdrage van de carnavalsfamilie deden Mart en de kinderen zichtbaar goed.
In april ging nog iemand van ons heen. Jan Rakels uit de Irene-straat werd de laatste tijd geplaagd door ouderdomskwalen. Het hart wilde niet meer zo goed en uiteindelijk heeft hij afscheid genomen van het aardse leven. Vooral de ouderen onder u, zullen Jan gekend hebben als de ‘dorpsfotograaf van Zeilberg’. Heel veel Zeilbergenaren hebben met een foto van hun gelaat op de zwemkaart van zwembad De Clarinet gestaan. En veel van die foto’s werden gemaakt door Jan Rakels. Ook maakte Jan op verzoek familiefoto’s en communiefoto’s. Heel veel carnavals-foto’s heeft Jan als hoffotograaf gemaakt en daar heeft de carnavalsvereniging van kunnen profiteren, o.a. bij het boek “En de Pottenbakkers…, zij draaien door!”. Maar ook mijn eigen communiefoto’s werden door Jan aan het papier gekoppeld. Een mooi aandenken! Later is Jan zich ook met bewegend beeldmateriaal bezig gaan houden. Bij gelegenheden filmde Jan, vaak op eigen initiatief, al was het maar omdat hij er de historische waarde van inzag.
Twee mensen die zich ieder op hun eigen manier ingezet hebben voor onze Zeilbergse gemeenschap! Ik wens de nabestaanden heel veel sterkte toe bij dit verlies.