Het loopt richting Kerstmis. De tijd van samen zijn, van samen vieren, van gezelligheid, van delen. Helemaal waar… Maar… Voor sommige mensen is er geen mogelijkheid tot samen zijn. Voor sommige mensen is er helemaal niets te vieren. Voor sommige mensen is het absoluut niet gezellig, ondanks mooie boom, opgetuigd met ballen, ondanks lieflijke muziek die al van voor het sinterklaasfeest uit de speakers komt, ondanks reclamefolders die het ene lekkere nog meer aandacht geven dan het andere bij het aanprijzen van onmisbare kerstgerechtonderdelen, simpelweg omdat de persoon met wie dit gedeeld zou willen worden er niet meer is of dat die niet meer in staat is om het allemaal te delen. Elk jaar doe ik de oproep om ook bij die mensen stil te staan. Om die mensen een schouder te geven om op te steunen of om op uit te huilen. Want ook smart kun je delen en zoals het spreekwoord zegt: Gedeelde smart is halve smart. Dat zal natuurlijk niet eenop-een zo zijn, maar voor mensen die het moeilijk hebben, is het wél heel fijn en hartelijk als ze weten dat ze er niet helemáál in hun uppie voor staan! Maar ook voor steun geldt dat er een gevende partij én een ontvangende partij moet zijn. Stel je daarom ook open voor de helpende hand die geboden wordt en verzandt niet in het zwelgen in verdriet, doordat je alleen dat verdriet maar wilt zien… Je kunt immers alleen geholpen worden als je geholpen wílt worden! Daarom geef en ontvang, en dan kan de kersttijd plotseling een heel andere waarde krijgen dan alleen maar gezelligheid, eten en vieren…! En dan durf ik ook gerust de wens uit te spreken: Fijne dagen… voor iedereen!
Argusoog