Sneeuw. Sneeuwpret. Sneeuwoverlast. ’t Kan alle kanten uit met sneeuw. Een leuk winters wattendeken is best mooi, maar het moet dan niet meteen weer teveel zijn. Twee dagen sneeuw, twee dagen code oranje en code rood. Zelfs de wekelijkse kienavond moest afgelast worden… Het lijkt wel of de hele wereld alleen nog maar uit extremen bestaat. Politiek denken, weer, milieu, je noemt het maar op. Het gaat of helemaal de ene kant op, of helemaal de andere. Het wordt er allemaal niet makkelijker op voor de bewoners van die blauwe bol.
Relativeren wordt steeds moeilijker, zo lijkt het. En toch is dat wat het leven leefbaar houdt. De scherpe kantjes weggummen, de scherpe lijnen wat verzachten en de wereld ziet er meteen al anders uit! Dat relativeren is niet moeilijk. Het kan al helpen om je eerste gedachte even te parkeren. Er een nachtje over te slapen. Je oor te luisteren leggen, wat er zoal achter zit. Want wie weet, betreft het fake-nieuws, wat je gehoord hebt. Te veel mensen kwekken als kippen zonder kop en moeten dan later schoorvoetend toegeven dat ze te snel reageerden. Dat is niet fijn om te moeten doen. Door eerst eens relativerend naar de zaak te kijken, zou zo’n stap zomaar eens voorkomen kunnen worden! Maar genoeg belerende woorden. Wie ben ik om u te zeggen hoe u om moet gaan met uw gedachten…!?
Wat ik wel wil doen, is u overhalen om richting de kerstdagen even oog te hebben voor de mensen die het moeilijk hebben. En weet u, vaak hoef je daar niet ver voor te zoeken! Misschien wonen ze wel bij in de straat of zomaar om de hoek. Mensen die eigenlijk helemaal geen zin hebben in Kerstmis. Mensen voor wie het feest van het licht, nooit een feest van licht wordt. Simpelweg doordat het licht hen ontnomen is. Mensen die hun geliefden pas of misschien zelfs wel langer geleden al verloren zijn. Want dan is tijd ook een relatief begrip. Voor de een is drie jaar al een hele poos, voor de ander zit de pijn zo diep dat zelfs na meer dan vijftien jaar een troosteloos en leeg gevoel zich meester van hem of haar maakt, terwijl anderen ‘O dennenboom’ zingen. Mag ik u vragen om in deze periode eens om u heen te kijken en bij iemand die alleen is of zich alleen voelt aan te kloppen, gewoon voor een praatje. Misschien onder het genot van een kop koffie of thee. Een klein gebaar dat zo’n groot gevoel kan schenken!
Fijne kerstdagen en een gezellige jaarwisseling. Voor het nieuwe jaar 2018 wens ik u en de uwen alle goeds!
Argusoog