In het vorige Kontakt maakte ik gewag van de belofte dat er een nieuwe pinautomaat bij de Plus zou komen. Het is nog beter geworden: een geldmaatje op de oude plek!
Dan gun ik graag ruimte aan een oproep.
Laatst wist Thea Mansvelders mij te vinden. Iedereen weet dat Thea een heus heemkundig museum heeft met de naam ‘M’n Hökske’. Om dat museum te vullen hoeft ze tegenwoordig niet zoveel meer te doen, want mensen weten waar het is. Er wordt veel gebracht en gelukkig komen ook veel mensen een kijkje nemen en wegdromen in nostalgische sferen. Soms is het er zelfs best druk en dan moet Thea toch proberen alles goed te laten verlopen. Doorgaans lukt dat prima, maar nu is er iets gebeurd, waar Thea zich grote zorgen over maakt.
Thea: “Ik weet nog dat het druk was in m’n museum en dat er iemand stond met het plakboek over de Nacht van de Zeilberg. Dat plakboek is samengesteld door Noud Klaus, een van de mensen die toen in de organisatie zaten van de wielerkermis. Aandachtig werd dat boek bekeken en de man vroeg: ‘Thea, is het goed dat ik dit boek eens in kijk?’. Ik was in de veronderstelling dat hij toestem-ming vroeg om er in te bladeren, dus ik zei: ‘Natuurlijk!’. Dat was de laatste keer dat ik het boek gezien heb.
Nou vroeg Nouds dochter of het boek weer naar hem kon, want hij wilde nog eens terug in de tijd. Ik dacht dat ik het zo even kon pakken, maar… oei, oei! Geen boek meer te bekennen! Met mijn ziel onder de arm heb ik mijn hele museum doorgekeken, maar geen plakboek te vinden. Nou vermoed ik, dat die goeie meneer die mij toen vroeg of hij het boek eens in mocht kijken, iets anders bedoeld heeft! Ik denk dat hij bedoelde of het goed was als hij het mee naar huis zou nemen om het eens goed door te snuffelen. Een logische vergissing, natuurlijk…! Maar het erge is, dat ik niet meer weet wie het was! Ik schrijf altijd op wie iets meeneemt, want dan weet ik waar het zich bevindt. Er wordt hier zoveel geleend… Maar in dit geval hebben wij elkaar waarschijnlijk niet goed begrepen en heb ik dus niets opgeschreven!”
Thea staat me met de tranen in de ogen aan te kijken. Ik vertel haar dat ik inderdaad op Facebook al een bericht voorbij heb zien komen van de dochter van Noud, met de vraag wie misschien weet waar het plakboek van haar vader gebleven is. En of ik dat in het Kontakt misschien nog eens over wil doen, is eigenlijk het verzoek van Thea. Natuurlijk doe ik dat! Niemand klopt ooit tevergeefs bij Thea aan, dus dat wil ik haar ook niet aandoen!
Ga eens na in uw herinnering of u misschien het boek mee-genomen heeft, of dat u het boek onlangs misschien bij een wielerliefhebber of een geschiedenisfreak hebt zien liggen… U zou Thea enorm geruststellen en Noud enorm blij maken als uw tip kan leiden tot het terugvinden van het plakboek!
