Heel even terugkomen op mijn stuk van vorige maand. Ik dacht te hebben opgevangen dat KijkUit aanwas had gekregen na of door de activiteiten van de bandenprikker, maar ik kreeg al snel een reactie van deze hulpverleners van burger en politie. Ze zitten namelijk te springen om vrijwilligers! Er zijn geen nieuw aanmel-dingen, dus mocht u zich aangesproken voelen en wilt u zich inzetten voor de veiligheid van ons allen, meld u dan aan!
En dan het sprookje van Jurgen, de tuinkabouter.


Jurgen had een vaste standplaats: de tuin van Anneke van den Berg aan de Hagelkruisweg. Daar stond ie de veranderende seizoenen, het vele verkeer en de komende en gaande uitgaansjeugd te aanschou-wen. En dat nou net die uitgaans-jeugd verantwoordelijk zou zijn voor een bijzonder avontuur, dat had Jurgen ook niet durven denken. Toch was het zo…!
Tijdens een donkere nacht kwamen twee rovers langs de tuin van Anneke en ze zagen Jurgen staan. Jurgen zag er goed uit: mooi in de verf en met een blije blik op het gezicht.
De rovers, Rickske en Jantje, zagen die mooie Jurgen daar staan stralen, ook al was het donker. De boeven hadden net even eerder een poging tot het achteroverdrukken van een kabouter moeten staken, omdat het een uit de kluiten gewassen reuzenkabouter was en die was niet mee te sjouwen. Maar Jurgen…, jawel, Jurgen was perfect! Die vrolijke snoet vroeg er eigenlijk om, om mee-genomen te worden.
Rickske sprong over de erfafscheiding en voordat Jurgen een kik kon geven – hij was sowieso met stomheid geslagen – werd hij gekaapt en ontvoerd.
Jurgen kreeg het even benauwd, maar dat ging al snel over. Rickske en Jantje waren helemaal de beroerdsten niet! Het ging niet om losgeld en ze waren niet van plan Jurgen te verkopen aan een heler. Nee! Jurgen werd verwend! Hij werd behandeld als een thuisgekomen, verloren gewaande, zoon.
En hij mocht mee op vakan-tie! Dichtbij, maar ook naar Berlijn, Amsterdam en zelfs naar Auschwitz, en waar hij kwam, werden foto’s ge-maakt. En om het bedroefde Anneke enigszins gerust te stellen, stuurden de twee boeven af en toe een foto-kaartje naar Anneke, vanaf telkens een andere locatie, met het bericht dat Jurgen zich prima vermaakte en dat ze zich niet ongerust hoefde te maken.

Na flink wat reisjes, wilde Jurgen toch wel naar huis. Hij miste zijn lieve Anneke en zijn gezichtje begon wat matter te worden; duidelijk wat minder te stralen. Rickske en Jantje, ook nu weer de beroerdsten niet, vonden dat niet leuk en ze besloten Jurgen terug te brengen naar Anneke.
Toen Anneke haar zo gemiste kabouter weer thuis aantrof, was ze enorm gelukkig. Ze was zo blij met Jurgens thuiskomst, dat hij niet langer in de voortuin hoefde te staan, maar dat hij binnen in het mooie huis van Anneke een plek kreeg!
Een mooi einde van een mooi sprookje, maar er volgde nog een veel mooier einde!


Rickske en Jantje besloten excuses aan te gaan bieden voor de ontvoering en vroegen Anneke of ze op bezoek mochten komen! Anneke twijfelde tussen een deegroller en een kop koffie als ontvangst voor het boevenpaar, maar och, Anneke smolt eigenlijk door de vriendelijkheid van de twee en het werd koffie mét een koekje! Ze hadden bovendien een mooie plantenbak met daarin een kleine kabouter verwerkt voor haar meegebracht, maar ook een album met foto’s van de reizen die Jurgen had afgelegd met het roversduo. En ja, zeg nou zelf, welk groot hart kan daar tegenop! Er werd koffie gedronken, koek gegeten, foto’s gekeken en er werden verhalen verteld! Anneke genoot…, en Jurgen? Jurgen stond te stralen in de huiskamer van Anneke aan de Hagel-kruisweg.
Tja, eigenlijk kan het niet, maar goh, wat is dit leuk!